ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΝΑΙ! ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ?

Όταν η τοπική αυτοδιοίκηση στρέφεται στα φιλάνθρωπα εθελοντικά αντανακλαστικά των πολιτών, να τι συμβαίνει!

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η φιλανθρωπία είναι μια απ τις ευγενέστερες ανθρώπινες αρετές και συνιστά μια ανώτερη κοινωνική συμπεριφορά που όταν εφαρμόζεται, κατανικά πολλά απ τα ταπεινά πάθη του ανθρώπου, όπως την απληστία, την φιλαργυρία και την ακόρεστη τάση για αποθησαύριση και για κατοχή αγαθών. Γι αυτό και περιλαμβάνεται διαχρονικά και ψηλά σ’ όλους σχεδόν τους κοινωνικούς κώδικες, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί θεάρεστο καθήκον κάθε πιστού, σ΄ όλες τις μεγάλες θρησκείες.

Ανέκαθεν όμως η φιλανθρωπία είχε καθαρά επικουρικό ρόλο στις οργανωμένες ανθρώπινες κοινωνίες, γι αυτό και ουδέποτε σε καιρό ειρήνης, με εξαίρεση ίσως την περίπτωση βιβλικών καταστροφών, απετέλεσε τον βασικό πυλώνα επιβίωσης ενός λαού. Αυτό ήταν και παραμένει αποκλειστική αρμοδιότητα και υποχρέωση του συγκροτημένου κράτους.

Ο αδιαπραγμάτευτος αυτός κανόνας έχει αρχίσει να παραβιάζεται τελευταία, που όλο και συχνότερα βλέπουμε τη φιλανθρωπία των πολιτών να καλείται να καλύψει την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των οργανωμένων φορέων του κράτους. Ιδιαίτερα μάλιστα κατά τον τελευταίο χρόνο, όλο και περισσότερο τους βλέπουμε να προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα φιλάνθρωπα αντανακλαστικά των πολιτών, προκειμένου να καλύψουν την δική τους ανικανότητα!  Κι επειδή η ατομική φιλανθρωπία δεν επαρκεί να την καλύψει, όλο και περισσότερο  προσπαθούν να την μαζικοποιήσουν, ενεργοποιώντας παράλληλα και τον κοντινό συγγενή της, τον εθελοντισμό, έχοντας την ψευδαίσθηση πως έτσι θα κρύψουν τη δική τους γύμνια κι ανεπάρκεια!

Όμως η προσπάθειά τους αυτή καταλήγει ματαιοπονία για πολλούς λόγους: Πρώτα απ΄ όλα γιατί η δωροδοτική δυνατότητα των πολιτών, ιδιαίτερα σε περιόδους βαθιάς οικονομικής ύφεσης και κρίσης σαν την σημερινή, είναι πεπερασμένη. Αλλά και γιατί σε μια κοινωνία που οι πολίτες της πληρώνουν μετά μεγίστης δυσκολίας υπέρογκα ποσά σε ανταποδοτικούς -υποτίθεται- λογαριασμούς, πολύ δύσκολα θα πεισθούν να κάνουν οι  ίδιοι εθελοντικά την δουλειά που είναι αρμοδιότητα αυτών των λογαριασμών που μόλις πλήρωσαν!

 Για να το πούμε πιο απλά, ποιος θα δεχθεί τον ρόλο του εθελοντή της δημόσιας καθαριότητας, όταν γι αυτήν ακριβώς τη δουλειά πληρώνει δυσανάλογα ποσά στον δήμο σε σχέση με τις υπηρεσίες καθαριότητας που αυτός του προσφέρει; Και για να το επεκτείνουμε κάπως, ποιος δεν θα νιώθει ΜΕΓΑ ΚΟΡΟΙΔΟ όταν  πληρώνει αδιαμαρτύρητα τους παραφουσκωμένους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η  Της ύδρευσης και αποχέτευσης, με τους οποίους τον φορτώνει η παρούσα διοίκηση του δήμου, όταν μάλιστα τις μισές μέρες του χρόνου μένει με κομμένη ή προβληματική την παροχή νερού και χωρίς φως στην κολώνα του δρόμου;

Όπως όμως κάθε βεβιασμένη κι υπερβολική αγροτική καλλιέργεια, προκαλεί θέριεμα των ζιζανίων, έτσι και κάθε κοινωνικοπολιτική παθογένεια που περιμένει να θεραπευθεί από μια υπερβολή, προκαλεί νέες παθογένειες. Ενώ λοιπόν η φυσιολογική κι ανόθευτη φιλανθρωπία συνοδεύεται απ΄ την διακριτικότητα και την ταπεινοφροσύνη, βλέπουμε την κατευθυνόμενη κι «υπερτροφοδοτούμενη» φιλανθρωπία να καταλήγει όχημα διαφήμισης και προβολής του «φιλάνθρωπου» κι ακόμα χειρότερα, βλέπουμε διάφορους πονηρούς διαπλεκόμενους με την εξουσία, να γίνονται μεσάζοντες της φιλανθρωπίας των άλλων, με στόχο την προβολή και την διαφήμιση τόσο των ίδιων όσο και της εξουσίας!

«Προσέχετε η ελεημοσύνη σας να μην γίνεται μπροστά στους ανθρώπους με σκοπό να σας επιδοκιμάσουν», παραγγέλλει ο ίδιος ο Χριστός στην επί του Όρους ομιλία του. Και λίγο παρακάτω ξεκαθαρίζει ακόμα καλύτερα τα πράγματα: «…σού δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (που σημαίνει …εσύ δε όταν δίνεις ελεημοσύνη, να μην ξέρει ούτε το αριστερό σου χέρι τι δίνει το δεξί σου…) Ματθ. στ3. Δυστυχώς όμως στον μικρό μας τόπο, όχι μόνο το δεξί χέρι (κι οι διαβάτες) γνωρίζουν την προς επίδειξη φιλανθρωπία και παρακολουθούν το σόου που στήνεται , αλλά κι όσοι τύχει να μην είναι αυτόπτες μάρτυρες της συγκεκριμένης «ενάρετης» πράξης, είναι βέβαιο πως θα ενημερωθούν γι αυτήν, ακόμα κι από «επίσημα» ευχαριστήρια κι ανακοινώσεις που θα κυκλοφορήσουν στα κατάλληλα μέσα μαζικής ενημέρωσης…

Υπάρχει βέβαια κι η γνήσια φιλανθρωπική διάθεση, με προϋπόθεση όμως την απουσία οποιασδήποτε εμπλοκής (και καπελώματος) εκ μέρους των αρχών ή καλύτερα των «πολιτικών».

Είναι επίσης πολύ σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα που κάποιοι πονηροί μπερδεύουν επίτηδες, με σκοπό να καλύψουν την δική τους αδυναμία να διαχειριστούν τις οικονομικές συνέπειες  της κρίσης που το Σύστημα το ίδιο δημιούργησε! Οι τοπικές μας εξουσίες βέβαια, παρ΄ ότι διαβάζουν τα τοπικά μέσα- ουδέποτε μπήκαν στον κόπο να δώσουν την παραμικρή απάντηση-εξήγηση . Εμείς τους καταλαβαίνουμε, γιατί η απάντηση δεν τους συμφέρει. Εκείνοι όμως που δεν πρέπει να τους καταλαβαίνουν  είναι οι ίδιοι συνειδητοποιημένοι πολίτες των Χωρίων αυτού του Δήμου! Τώρα όσοι νομίζουν πως θα καπηλευτούν την όποια άγνοια κατοίκων τρίτης ηλικίας, αλλά και νέων παιδιών του τόπου μας με πρόσχημα τον εθελοντισμό γλύφοντας ξανά και ξανά τους τοπικούς << άρχοντες >>  θα πέσουν απ τα σύννεφα όταν μείνουν γυμνοί χωρίς να καταλάβουν πως, και από που τους ήρθε!

http://www.fortsalefkada.gr/arthra/28669/

Ο ρόλος του πραγματικού ηγέτη!

Αλίμονο στον κόσμο που χρειάζεται χαρισματικούς ηγέτες!

 Για να είσαι ηγέτης δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχεις διευθυντικό πόστο σε μία δουλειά, σε μια ομάδα, ή να είσαι εκλεγμένος αξιωματούχος σε στρατό ή στην πολιτεία.   

Ηγέτης είναι αυτός που οι άλλοι θέλουν να τον ακολουθούν γιατί τους εμπνέει με νέες ιδέες και με όραμα.   

 Ένας πραγματικός ηγέτης εμπνέει σταθερή αφοσίωση σε αυτούς που τον ακολουθούν με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει. Τελικά γεννιέσαι ή γίνεσαι ηγέτης;

Μερικοί γεννιούνται ηγέτες αλλά και για να γίνεις πρέπει να το έχεις μέσα σου οπότε μάλλον θα κλείνουμε προς το πρώτο. Το πρώτο βήμα για να γίνεις ηγέτης είναι να κοιτάς γύρω σου και να βρίσκεις τρόπους για να κάνεις τον κόσμο αυτόν καλύτερο. Παρατήρησε το περιβάλλον σου και ΑΚΟΥΣΕ τους ανθρώπους. Ένας αληθινός ηγέτης δίνει πάντα πρωτοβουλίες σε ανθρώπους που ξέρει πως έχουν πολλά περισσότερα να δώσουν! Ένας ηγέτης  είναι και ο καλύτερος ακροατής. Πως θα μπορούσες να βοηθήσεις στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος; Ανακάλυψε πρώτα λοιπόν ποιά είναι τα ταλέντα σου, ανάπτυξε τα και εφάρμοσε τα για να κάνετε τα πράγματα καλύτερα σε αυτόν τον κόσμο. Αναζήτησε ανάγκες και προβλήματα που χρειάζονται λύση. Οι λύσεις δεν είναι πάντα πολύπλοκες και συναρπαστικές. Μερικές φορές η λύση που μπορεί να δοθεί μπορεί να είναι πολύ απλή.

Σκέψου πάντα την μεγαλύτερη εικόνα. Λύνοντας προβλήματα θα μπορούσες να παρατηρήσεις ότι τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από ένα μεγαλύτερο και βαθύτερο πρόβλημα.

 Αναζητώντας το πρόβλημα στην ρίζα του θα ανακαλύψεις ότι αυτό δεν μπορεί να λυθεί από ένα μόνο άτομο αλλά θα χρειαστεί ομαδική συμμετοχή σε αυτό και εκεί ακριβώς έρχεται και ο ρόλος σου σαν ηγέτης.

 Αν οι αποφάσεις σου σε σημαντικά θέματα αποδειχθούν λανθασμένες οι άνθρωποι που σε ακολουθούν θα πιστέψουν ότι φταις εσύ. Φαντάσου λοιπόν τον εαυτό σου σαν τον καπετάνιο σε ένα πλοίο όπου η τύχη του είναι στα δικά σου χέρια και εναπόκεινται σε εσένα να κατευθύνεις το πλήρωμα στην σωστή κατεύθυνση.

 Γι΄αυτό και εξασκήσου σε όλα τα ενδεχόμενα με σοφία...και προετοιμάσου και για τα καλύτερα και για τα χειρότερα.

 Ένας ηγέτης που δεν ακούει παύει να είναι ηγέτης και μπορεί να εξελιχθεί σε τύραννο.

Σαν ηγέτης πρέπει να μοιράζεσαι το όραμά σου με τους ανθρώπους σας και να βλέπετε την μεγαλύτερη εικόνα του πως μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα αφαιρώντας τα εμπόδια που μπορεί να υπάρχουν.

 Για να αποκτήσεις ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν στον σκοπό σου πρέπει να μοιράζεσαι το όραμα σου με αυτούς αλλά πάντα να έχεις στο μυαλό σου πως και κάποιοι άλλοι σίγουρα θα έχουν δυνατότητες που ούτε εσύ ο ίδιος δεν φαντάστηκες ποτέ.  Έμπνευσε τους με ενθουσιασμό. Οδήγησε τους και δείξε τους πως οι πράξεις τους μπορούν να αγγίξουν το όνειρο. Οι πιο σημαντικοί ηγέτες μπορούν να συλλάβουν τους στόχους και οράματα και να να μεταφέρουν στον κόσμο που τους ακολουθεί κάνοντας τα κτήμα τους.

Τέλος θυμήσου ότι το να είσαι ηγέτης δεν είναι η ικανοποίηση του εγώ σου. Οι μεγάλοι ηγέτες βλέπουν τον εαυτό τους σαν εργαλείο για να επιτευχθεί ένας ιερότερος σκοπός. Για να υλοποιήσεις ένα όραμα δεν χρειάζεσαι έναν στρατό ακολούθων που θα πάψει να υπάρχει όταν και εσύ πάψεις να υπάρχεις. Μοιράσου το όραμά σου και άφησε τους ανθρώπους να το κάνουν δικό τους, δημιούργησε νέους ηγέτες. Λειτούργησε σαν ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας όπου οι άλλοι κρίκοι είναι εξίσου δυνατοί και δεμένοι με κοινό στόχο το ίδιο όραμα. Δημιούργησε ηγέτες ικανούς να δημιουργήσουν με την σειρά τους νέους ηγέτες για την επίτευξη του στόχου. Ακόμα και εάν αποχωρήσετε τότε η αλυσίδα θα συνεχίσει να επεκτείνεται με νέους κρίκους και αυτό πραγματικά είναι πολύ σημαντικό και μεγάλη αρετή ενός πραγματικού ηγέτη. Ένας ηγέτης είναι ο καλύτερος όταν οι άνθρωποι τελικά σταματούν να στηρίζονται σε αυτόν και λειτουργούν αυτόνομα σαν ηγέτες από μόνοι τους λέγοντας ότι το όνειρο έχουν πλέον να το καταφέρουν και μόνοι τους.!

ΠΗΓΗ:

http://www.en-gr.com/index.php/el/anthropos/617-%CE%BF-%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82